20 maja 16 11:11 Ten tekst przeczytasz w 6 minut To dzięki U2 i The Cranberries, muzyka była w połowie lat 90. czołowym towarem eksportowym Irlandii, przebijając nawet alkohol. Przeboje The Cranberries: "Linger", "Ode to My Family", a przede wszystkim "Zombie" królowały na listach przebojów, a świat pokochał delikatny gaelicki zaśpiew Dolores O’Riordan, która stała się jedną z najbogatszych kobiet Wielkiej Brytanii i inspiracją dla rzesz wokalistek. Jeden z największych irlandzkich zespołów wszech czasów wystąpi 3 czerwca w Lublin Arenie. Foto: Getty Images The Cranberries Irlandzkie miasto Limerick, które dało nazwę krótkim wierszykom uwielbianym przez Wisławę Szymborską, znane jest też z produkcji szynki i bekonu, fabryki komputerów Dell, która uciekła do Łodzi i zespołu The Cranberries. Jednak zanim zespół o takiej nazwie z Dolores O'Riordan na wokalu zrobił światową karierę, czterech nastolatków: bracia Mike (bas) i Noel (gitara) Hogan, Fergal Lawler (perkusja)i Niall Quinn (wokal) założyło w 1989 roku grupę The Cranberry Saw Us. Niall, który oprócz śpiewania był odpowiedzialny także za kompozycje i teksty, zrezygnował po niecałym roku. Pozbawieni kluczowego członka zespołu muzycy, postanowili dokonać lekkiego "rebrandingu" i dali w lokalnej prasie ogłoszenie, że szukają wokalistki. Dziewczyna, która się zgłosiła, zdefiniowała brzmienie zespołu i wytyczyła ścieżkę dla innych śpiewających kobiet lat 90. Dolores O’Riordan była najmłodsza z siódemki rodzeństwa, a mieszkająca na wsi pod Limerick rodzina utrzymywała się tylko z pensji matki. Ojciec nie mógł pracować – jeszcze przed urodzeniem Dolores doznał urazu mózgu w efekcie niefortunnego wypadku na rowerze i przez resztę życia zmagał się z problemami zdrowotnymi. Dolores od dziecka śpiewała, żeby się pokazać i zaznaczyć swoją obecność. – Moja mama, tak jak wiele irlandzkich kobiet, miała słabość do synów. Chłopcy byli genialni, bo byli chłopcami, dziewczynki musiały ładnie wyglądać albo śpiewać – opowiadała w wywiadzie dla "The Rolling Stone" O’Riordan. 19-letnia dziewczyna dowiedziała się o castingu do zespołu od szkolnej koleżanki. – W sali było dziewięciu facetów i jedna dziewczyna ze wsi. Wszyscy się ze mnie śmiali, a ja byłam bardzo zawstydzona – tak O’Riordan wspominała przesłuchanie w wywiadzie dla "Melody Makera". Jednak kiedy zaśpiewała, przyszli koledzy z zespołu byli zachwyceni. W dodatku Dolores napisała melodie i teksty do nagranych przez nich demówek. Po skróceniu nazwy do The Cranberries zespół był gotowy pokazać się Irlandii i światu. To, co stało się potem, to marzenie każdego zespołu na starcie i coś, co się już raczej nie zdarza. Młodzi muzycy rozesłali swoje demówki i ku ich wielkiemu zaskoczeniu, wytwórnia, dla której nagrywali ich idole z The Smiths, Rough Trade Records odpowiedziała. A potem kolejne. Zespół z Limerick, o którym do tej pory nie pojawiła się nawet wzmianka w prasie muzycznej, okazał się tak łakomym kąskiem, że doszło do licytacji, którą ostatecznie wygrało Island Records. Hiperaktywna brytyjska prasa muzyczna nie pozwoliła im też długo tkwić w mroku anonimowości. Tyle że tytuł "następnej-dużej-rzeczy", który magazyn "NME" szczodrze rozdaje, bywa nierzadko niewiele warty. Co prawda The Cranberries zostali w końcu dużą, a nawet wielką rzeczą, przepustkę do gwiazdorstwa musiała najpierw klepnąć amerykańska publiczność. Debiutancka płyta "Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We?" z 1993 roku radziła sobie na Wyspach poniżej oczekiwań. Dopiero kiedy ballada "Linger" trafiła do MTV i stacji radiowych w Ameryce, stając się hitem, Brytyjczycy zainteresowali The Cranberries. Muzycy z Limerick czerpali z gitarowej spuścizny The Smiths, mieszali to z ejtisowym dream-popem spod znaku The Sundays, dodając do tego nutę celtyckiej mistyki. Ale to, co wyróżniało The Cranberries na tle innych pre-brit-popowych kapel to głos Dolores O’Riordan. "Głos: łagodny, czysty irlandzki szept z nutką chropowatości, który przeszywa twoje serce bólem, nadzieją i miłością. Głos: melodyjny miniaturowy krzyk, który roznosi się i rozbrzmiewa pośród ściemniającego się nieba. Może brzmieć tak młodo, a jednocześnie prastaro. Jest ponadczasowy i tak naładowany emocjami, że złamie ci serce najmniejszym drgnięciem" – Andrew Mueller rozpływał się w zachwytach w "Melody Makerze". Nie da się jednak ukryć, że to O’Riordan stała się głosem, twarzą i osobowością The Cranberries. Ten unikalny głos wybrzmiał wyjątkowo potężnie w "Zombie". Singiel promujący drugą płytę "No Need to Argue" nie był może najlepszych próbnikiem ich twórczości z tego okresu, ale zdołał przysłonić wszystko, co The Cranberries nagrali wcześniej i później. Kawałek o odwiecznej irlandzkiej walce o niepodległość to dziś muzyczna ikona i ponadczasowy klasyk. Piosenka miała upamiętniać dwóch chłopców: 3-letniego Jonathana Balla i 12-letniego Tima Parry’ego, którzy zginęli w zamachach bombowych zorganizowanych przez Irlandzką Armię Republikańską (IRA) w angielskim mieście Warrington w 1993 roku. Ten pacyfistyczny protest-song wywołał jednak sporą konsternację, szczególnie w Stanach Zjednoczonych. Krytycy burzyli się, że rockowy hit, który hula na listach przebojów, a nastolatki skaczą do niego na szkolnych dyskotekach, trywializuje śmiertelnie poważny temat. Zespołowi z Limerick wypominano też zawarte w tekście piosenki nawiązanie do krwawo stłumionego powstania wielkanocnego z 1916 roku, w którym grupa mieszkańców Dublina ogłosiła niepodległość. Znany krytyk Greil Marcus pisał, że przywoływanie tak dramatycznego wydarzenie z odległej dla odbiorcy piosenki historii Irlandii, to osobliwe nadużycie sztuki do epatowania narcyzmem. 31 sierpnia 1994 roku, zaledwie kilka tygodni po premierze singla, IRA ogłosiła zawieszenie broni po 25 latach konfliktu. Hejterzy The Cranberries mówili wtedy, że organizacja terrorystyczna zrobiła to, żeby zespół nie mógł już nigdy więcej napisać o nich piosenki. Dzięki swojej ponadczasowej folkowej melodii i skandowanemu wokalowi "Zombie" idealnie nadaje się na pokojową demonstrację i na wieczór karaoke. Amerykanie pokochali tę monumentalną piosenkę z przesłaniem. W 1995 zespół zagrał ją w znanym amerykańskim programie Saturday Night Live i do dziś uważa się to za jeden z najbardziej kultowych "wykonów" w historii SNL. Tam, gdzie klęskę poniosły inne brytyjskie zespoły tego okresu (Blur czy Elastica), The Cranberries odnieśli sukces: podbili USA. Amerykanów urzekał irlandzki akcent i rozmarzona, efemeryczna aura, jaką Dolores roztaczała wokół siebie. Wokalistka The Cranberries stała się dla nich "Sinead O'Connor w wersji Lite" – utożsamiała subtelną niewinność i celtycką tajemnicę, ale bez całej tej politycznej otoczki. Dla rzesz zbuntowanych nastolatków z lat 90. nastrojowe piosenki irlandzkiego zespołu stały się soundtrackiem dorastania i muzycznym tłem dla setek pierwszych pocałunków zarówno w prawdziwym życiu, jak i w telewizji. Bo The Cranberries trafili na soundtracki dziesiątek filmów i seriali, wśród których były takie hity jak "Mission: Impossible", "Słodkie zmartwienia", "Masz wiadomość" czy "Beverly Hills 90210". W efekcie druga płyta zespołu, poza "Zombie" znacznie łagodniejsza, rozeszła się na świecie w nakładzie 17 milionów kopii, a i w Polsce pokryła się platyną. W 1995 roku "No Need To Argue" znalazło się na szczytach list przebojów w większości krajów Europy. 24-latka z biednej rodziny na irlandzkiej prowincji stała się jedną z najbogatszych kobiet w Wielkiej Brytanii. Życie w rodzinnym kraju stało się szybko zbyt uciążliwe – irlandzkie tabloidy nie ustępowały angielskim w bezczelności, więc O’Riordan przeniosła się do Kanady, skąd pochodzi jej mąż Don Burton – tour menedżer, którego poznała podczas amerykańskiej trasy. Żeby zaspokoić oczekiwania amerykańskiego rynku, The Cranberries zostali zaprzęgnięci do pracy. Błyskawicznie wydany trzeci album "To the Faithful Departed", mimo niezłych recenzji, sprzedawał się marnie. Publiczności nie podobały się ostrzejsze, zdecydowanie bardziej rockowe piosenki, do tego utrzymane w poważnym i posępnym tonie. O’Riordan śpiewała o Johnie Lennonie, który został zamordowany, bo stał się zbyt sławny, wspominała Kurta Cobaina, Johna Kennedy’ego i innych bardziej lub mniej znanych zmarłych. W 1996 roku The Cranberries pojechali też w długą i intensywną trasę, nabitą wywiadami, sesjami zdjęciowymi i innymi promocyjnymi obowiązkami. Wkrótce przytłoczeni tym wszystkim muzycy nagle przerwali trasę, odwołali pozostałe koncerty i zamilkli. Choć Dolores O’Riordan wróżono solową karierę, trzy lata później wróciła na scenę wciąż jako wokalistka The Cranberries. Muzycy z pokorą przyznali, że traktowali siebie i swoją muzykę zbyt serio, byli zbyt spięci i wzięli na siebie więcej, niż mogli udźwignąć. Nie były to czcze słowa, muzycznie też wyciągnęli wnioski z błędów. Dwa kolejne albumy "Bury the Hatchet" i "Wake Up and Smell the Coffee" były powrotem do rozmarzonej i nastrojowej łagodności, za który pokochała ich publiczność. Tyle że było już na to za późno i sukcesu z połowy lat 90. nie udało się powtórzyć. W 2004 roku The Cranberries zawiesili działalność, a muzycy poświęcili się innym projektom. "Roses", ich fonograficzny powrót z 2012 roku, był zestawem przyjemnych folk-rockowych piosenek. Jednak dekada w muzyce to ogrom czasu, a "nowe The Cranberries" niewiele różniło się od ich brzmienia z początku tysiąclecia, które już wtedy było dość nie na czasie. Fani zespołu do dziś ścierają się, która płyta jest najlepsza. Wybór ogranicza się do dwóch pozycji sprzed ponad 20 lat: debiutu i "No Need To Argue". Panuje powszechna zgoda, że mimo wielu dobrych piosenek, wszystko, co zespół nagrał później, pozostaje w cieniu pierwszych wydawnictw. Jeśli o muzykach było głośno, to głównie w pozamuzycznym kontekście. W 2004 roku była niania dzieci Dolores O’Riordan oskarżyła wokalistkę o złe traktowanie. 10 lat później irlandzka piosenkarka została aresztowana na lotnisku w Shannon, po tym, jak stewardessy nie mogły uspokoić jej podczas lotu. Nie da się jednak ukryć, że to w dużej mierze dzięki The Cranberries Zielona Wyspa na stałe pojawiła się na muzycznej mapie świata. O’Riordan była też swego rodzaju archetypem wokalistki w latach 90. i matką chrzestną sukcesów Sary McLachlan czy Alanis Morissette. Data utworzenia: 20 maja 2016 11:11 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj.
"Ode to My Family" is a 1994 song recorded by the Irish band The Cranberries. It was released in November 1994 as the second single from their second studio
The Cranberries The easy, fast & fun way to learn how to sing: Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Understand the things I say Don't turn away from me 'Cause I've spent half my life out there You wouldn't disagree Do you see me, do you see? Do you like me Do you like me standing there? Do you notice, do you know Do you see me, do you see me? Does anyone care? Unhappiness where's when I was young And we didn't give a damn 'Cause we were raised To see life as fun and take it if we can My mother, my mother She'd hold me She'd hold me when I was out there My father, my father He liked me, well he liked me Does anyone care? Understand what I've become It wasn't my design And people everywhere think Something better than I am But I miss you, I miss 'Cause I liked it 'Cause I liked it When I was out there Do you know this, do you know You did not find me You did not find Does anyone care? Unhappiness where's when I was young And we didn't give a damn 'Cause we were raised To see life as fun and take it if we can My mother, my mother She'd hold me She'd hold me when I was out there My father, my father He liked me, well he liked me Does anyone care? Does anyone care? Does anyone care? Does anyone care? Does anyone care? Does anyone care? Does anyone care? Does anyone care? Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Doo doo doo do, doo doo doo do Become A Better Singer In Only 30 Days, With Easy Video Lessons! Written by: Noel Anthony Hogan, Dolores Mary O'Riordan Lyrics © Universal Music Publishing Group, Warner Chappell Music, Inc. Lyrics Licensed & Provided by LyricFind Citation Use the citation below to add these lyrics to your bibliography: Missing lyrics by The Cranberries? Know any other songs by The Cranberries? Don't keep it to yourself! Watch the song video Ode to My Family more tracks from the album RFM: Les grandes voix #1#2#5#8#9#10#11#12#13#16#18#19Ode to My Family#21#23#24#25#26#27#28#33#34#35#36#37#39#40#42#43#44#47#48#49#50#52#53#56#57#59#60#61#62#63#65#66#67#68#70#72#73#74#76#77#78#81#83 Browse Quiz Are you a music master? » Which artist has won the most GRAMMYs in history? A. John Alldis B. John Wilson C. Georg Solti D. Alexander Faris Don't miss The Cranberries's Upcoming Events » Sat • Aug 27 • 8:00 PMThe Black Buzzard at Oskar Blues, Denver, CO The Cranberries tracks On Radio Right Now Powered by Think you know music? Test your MusicIQ here!
WOW!| FIRST TIME HEARING The Cranberries - Ode To My Family REACTIONHI Everyone! Thanks for coming by and checking out our video! We hope you enjoy it and hSimilar to The Cranberries - Ode To My Family '95. The Cranberries- Linger lyrics 6.7K jam sessions · chords:CGDA. The Cranberries - Analyse (Official Music Video) 1.4K jam sessions · chords:EAF♯ₘD. The Cranberries - No Need to Argue (Later Archive 1994) 735 jam sessions · chords:FGCAₘ. The Cranberries - Wake Me When It's Over
2 127 752 tekstów, 19 886 poszukiwanych i 180 oczekujących Największy serwis z tekstami piosenek w Polsce. Każdy może znaleźć u nas teksty piosenek, teledyski oraz tłumaczenia swoich ulubionych utworów. Zachęcamy wszystkich użytkowników do dodawania nowych tekstów, tłumaczeń i teledysków! Reklama | Kontakt | FAQ Polityka prywatnościOde To My Family / The Cranberries (Official Video, 1994)Album : 'no need to argue', 1994'가사'Understand the things I say don't turn away from me'Cause I spenBegrijp de dingen die ik zeg, keer je niet af van mij Want ik heb mijn halve leven daar doorgebracht, je zou er niet tegen in gaan Kun je me zien? Kun je me zien? Vind je me aardig? Bevalt het je dat ik hier sta? Merk je het op? Weet je het? Kun je me zien? Kun je me zien? Kan het iemand schelen? Ongelukkig, dat was toen ik jong was en het ons niks kon schelen Want we werden opgevoed Om leven als vreugde te zien en het ervan te nemen Mijn moeder, mijn moeder Ze hield me vast, ze hield me vast, toen ik daar niet was Mijn vader, mijn vader Hij vond me aardig, hij vond me aardig. Kan het iemand schelen? Begrijp wat ik ben geworden, dat was niet mijn beslissing En de mensen overal denken iets beters dan ik ben Maar ik mis je, ik mis, want ik vond het fijn Want ik vond het fijn, toen ik daar was. Weet je dit? Weet je het, je hebt me niet gevonden. Jij hebt niet gevonden Kan het iemand schelen? Ongelukkig, waar is toen ik jong was en het ons niks kon schelen Want we werden opgevoed Om leven als vreugde te zien en het ervan te nemen Mijn moeder, mijn moeder Ze hield me vast, ze hield me vast, toen ik daar niet was Mijn vader, mijn vader Hij vond me aardig, hij vond me aardig. Kan het iemand schelen?
Understand the things I say, don't turn away from me 'Cause I spend half my life out there, you wouldn't disagree Do you see me? Do you see me? Do you like me? Do you like me standing there? Do you notice? Do you know? Do you see me? Do you see me? Does anyone care? Unhappiness where's when I was young, And we didn't give a damn 'Cause we were raised To see life as fun and take it if we can My mother, my mother, She hold me, she hold me, when I was out there My father, my father He liked me, oh he liked me. Does anyone care? Understand what I've become, it wasn't my desing And people everywhere think, something better than I am But I miss you, I miss, 'cause I liked it 'Cause I liked it, when I was out there. Do you know this? Do you know you did not find me. You did not find. Does anyone care? Unhappiness where's when I was young, And we didn't give a damn 'Cause we were raised To see life as fun and take it if we can My mother, my mother, She hold me, she hold me, when I was out there My father, my father He liked me, oh he liked me. Does anyone care? heeft toestemming van Stichting FEMU om deze songtekst te tonen. De songteksten mogen niet anders dan voor privedoeleinden gebruikt worden, iedere andere verspreiding van de songteksten is niet toegestaan.C5nrVFc.
